Rozdział 25.

~~~~~~~następny dzień~~~~~~~

Zeszłam na dół, żeby zrobić sobie śniadanie. Chłopcy zostali na noc. Zrobiłam im zdjęcie, jak śpią na sofie. Lou miał jedną nogę na stole, a druga leżała na oparciu. Zayn miał głowie na poduszce sofy, ale resztę ciała na dywanie, Liam leżał całkiem przy oparciu kanapy, a chłopcy byli na nim oparci. Tylko głowa mu wystawała spoza nich. Nialla i Paulii nie było, więc pewnie poszli razem na górę. Poszłam do kuchni. Nie chciało mi się robić kanapek dla tylu osób, więc zrobiłam naleśniki z bitą śmietaną i syropem klonowym. Pokroiłam jeszcze owoce, ale i tak wiedziałam, że ich nie ruszą, bo są  „za zdrowe”. Zaparzyłam kawę i zrobiłam kakao. Zapach rozniósł się po całym domu, więc wszyscy po chwili byli już w kuchni.

-Czy ja czuję kawę? – zapytał Liam.

-Zamknij się! Czy ja czuję naleśniki?! – wykrzyczał Niall i kilka sekund potem siedział już przy stole.

Śmiejąc się dołączyliśmy do niego i zaczęliśmy jeść.

-Liam, masz jakieś listy dla mnie?

-Tak, zapomniałem ci przynieść – powiedział – Wpadnij dziś do nas, to je odbierzesz, O.K?

-No dobra…

Skończyliśmy śniadanie. Paula pomogła mi pozmywać, a chłopcy zmyli się już do domu.

-Naprawdę jesteście tylko przyjaciółmi? – zapytała z niedowierzaniem.

-No…

-Głupia jesteś, tyle ci powiem… - i wyszła do siebie.

-Dzięki, lepiej mi! – krzyknęłam, gdy była już na schodach.

Poszłam do swojego pokoju. Włączyłam laptopa i zaczęłam od przeglądania stron plotkarskich. Była jazda na Fashion week i moje zdjęcia na wybiegu. Uśmiech sam pojawił mi się na tworzy, po miłych komentarzach. Włączyłam skype i połączyłam się z mamą. Wiem, że w tym wieku głupie jest rozmawianie z mamą o problemach sercowych, ale mnie to nie przeszkadzało. Ona zawsze dobrze mi radziła.
-Cześć mamo! – krzyknęłam, gdy tylko pokazała się w kamerce.

-Hej córeczko, jak się masz? – zapytała.

-Wszystko w… W porządku.

-Widzę, że coś nie tak…

-Nie, naprawdę jest O.K.

-Nie dzwoniłabyś, gdyby coś się nie stało – roześmiała się.

-No tak… Postanowiłam z Harrym być tylko przyjaciółmi…

-To wspaniale! Prawda?

-Taa…

-Ty nie chcesz, żeby był tylko przyjacielem, co nie? – zapytała z troską.

-Nie…

Pogadałyśmy jeszcze chwilę. Razem z mamą Pauline ma przyjechać po wakacjach zobaczyć, jak sobie radzimy. Jestem pewna, że się zdziwią, gdy zobaczą z kim się zadajemy. To znaczy moja mama na pewno, bo wiedziała, że czasem robię nienormalne rzeczy, a moje przyjaciółki nie miały aż tak pojechanych pomysłów. Raz napompowałam swojego królika… To było zabawne. Postanowiłam wybrać się do chłopaków po listy. Przebrałam się (LOOK) z piżamy i szlafroka w coś bardziej wyjściowego, zrobiłam kitkę i lekki makijaż. Paula też była gotowa (LOOK).

-Wychodzisz gdzieś?

-Tak, do chłopaków. Dan i El też mają być. Nie dostałaś SMSa?

-Nie… - wyciągnęłam komórkę.

„Wpadnij, robimy seans filmowy. Aha, mamy te listy! Z.”

-Czekaj, dostałam… To idziemy?

-Jasne.

Poszłyśmy do domu chłopaków. Zadzwoniłyśmy dzwonkiem, otworzył Niall.

-Cześć skarbie! – krzyknął do Paulii.

-Heeey! – zawołała i rzuciła się na niego z uściskiem.

Liam przyszedł z pękiem listów.

-Wszystkie dla ciebie – otworzyłam oczy ze zdumienia.

-WOW! Ich jest z 30!

-Taa…

Zaczęłam sortować listy.

-No nie! – krzyknęłam.

-Co?! – wszyscy pozostali znaleźli się w hallu.

Szybko zaczęłam rozdzierać kopertę.

„Zaproszenie

Na rozdanie nagród dla młodych talentów w dziedzinie artystycznej kategoria projektowanie. Gala odbędzie się 2.09 br. […]”

-Aaaaaaaaaaaa! – zaczęłam piszczeć – Dostałam się! Dostałam się! Dostałam się! Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! – piszczałam dalej – Nie do wiary!!!

-O co chodzi? – zapytała Eleonor wyrywając mi list – Aaaaaaaaaaaaaa! Gratulacje mała! OMG! To wielkie wyróżnienie! Ja nie mogę!!! Jestem z ciebie dumna.

Paula przeczytała na głos cały list. Wszyscy zaczęliśmy skakać i cieszyć się, a najbardziej to krzyczała chyba El. Przyszedł rozbawiony Harry.

-Co wy tu robicie? Wygraliście na loterii? – zapytał nadal się śmiejąc.

Nie wiedząc, co robię rzuciłam się na niego i mocno przytuliłam.

-Wzięli mnie!!! Wzięli! – krzyczałam.

-Ale gdzie?

Podali mu list. Przeczytał i się uśmiechnął.

-No nieźle! – ponownie mnie przytulił.

Gdy się odsunęliśmy patrzyliśmy sobie w oczy. Gdy odzyskałam rozum, to odwróciłam wzrok. Przeszliśmy do salonu. Pary usiadły na sofie, Zayn na fotelu. Zostały dwa fotele-poduszki leżące przed kanapą. Usiadłam na jednym z nich, a Harry obok mnie. Chłopcy włączyli „Paranormal Acctivity 3”.

-No chyba was pogięło! To jest straszne! – zaczęłam jęczeć.

-Ja nie będę tego oglądać! – Paula dołączyła do mnie

-Wszyscy mają się do kogo przytulać, w razie czego – wszyscy spojrzeli na Harrego, a ten objął mnie ramieniem.

Wtuliłam się w niego i zaczęliśmy oglądać. Prawie przez cały film miałam zamknięte oczy i piszczałam. I to nie tylko ja.

-I ja mam się do niego przytulać w razie strachu? – powiedziałam w czasie filmu, gdy podczas strasznej sceny Harry ukrył się za mną i darł się jak małe dziecko.

Wszyscy wybuchnęli śmiechem. Zayn usiadł koło mnie. Zrobiłam mu miejsce i usiadł pomiędzy nami. Cały czas ze strachu przytulałam się do niego… Łącznie z Harrym. Gdy film się skończył powiedział:

-Fajnie, kleiły się do mnie dwie dziewczyny – wszyscy się roześmiali.

-No ja nie! – protestował Harry.

-No ty, to najwięcej – znów się roześmialiśmy.

-Jestem głoooodny! – zaczął jęczeć Niall, a wszyscy mu zawtórowali i zwrócili oczu ku mnie i Harremu.

-O.K. Na co macie ochotę? – zapytaliśmy.

-Obojętne! – krzyknęli, gdy kierowaliśmy się w stronę kuchni.

-No to co gotujemy, pani projektant? – zapytał, gdy patrzyliśmy na zawartość lodówki.

-Już mam pomysł – powiedziałam sięgając po makaron – Ugotuj, a ja się zabiorę za zioła.

Zrobił to, co kazałam i zaczął pomagać mi przy zieleninie.

-Ałaaa! – krzyknęłam.

-Co się stało? – zapytał przestraszony.

-Nic… - powiedziałam ssając palec, który przecięłam tasakiem.

-Ale z ciebie niezdara… - zaśmiał się – Daj.

Wziął moją rękę i zaczął wysysać krew z mojego palca jednocześnie wyciągając z szafki plaster.

-Długo jeszcze?! – zniecierpliwiony Niall przyszedł do kuchni, a my spojrzeliśmy na niego – Oj, sorry…

-Jeszcze 20 minut – krzyknęłam -Kubuś Puchatek? – zapytałam mając świeży opatrunek.

-Lubię go….

-hahaha, ja też…

Pokroiliśmy do końca zioła i zrobiliśmy sos. Wkładając niepotrzebne już rzeczy do lodówki Harry zjawił się za mną i złapał w pasie. Odwróciłam się do niego. Było blisko… Ale przerwał nam Louis.

-Aaaaaaaaaaa! – zaczął krzyczeć, a my zdezorientowani patrzyliśmy na niego.

__________________________

No dłużej już nie będę czekać, co prawda było 5 komentarzy ale to i tak dużo. ;)) Widzę, że 5 najłatwiej zdobyć, więc następne 5 komentarzy pod tym rozdziałem i wstawiam następny ;) 

Muszę wam jeszcze powiedzieć że dostałam blokadę twórczą i za nic nie mogę wziąć się do pisania ;c Normalnie siadam nad zeszytem z długopisem i... nic. Znacie może coś co przywróciłoby wenę? Prooszę o radę ;) 

Love you all. -Paula xxxx