Rozdział 31.

~~~~~~~perspektywa paulii~~~~~~~

-Co się jej stało? – zapytał Louis wyraźnie zaskoczony jej zachowaniem.

Spojrzałam po wszystkich. Mój wzrok utknął na Rachel, która gapiła się na Harrego. Pstryknęłam palcami.

-Bingo, już się domyślam! – krzyknęłam z tajemniczym uśmiechem, wzięłam torbę i wybiegłam za nią – Wracam o 15:00! – powiedziałam na odchodne.

Szybko usiadłam na miejscu pasażera. Zapięłam pasy, bo Natie lubi wciskać gaz do dechy. Cały czas byłam uśmiechnięta.

-No i co? – zapytałam.

-Co, co? – odpowiedziała znudzona.

-Podoba ci się nasza nowa przyjaciółka Rachel? – ciągnęłam dalej stawiając akcent na ‘przyjaciółka’.

-Ona nie jest moją przyjaciółką – warknęła Natalie.

-hahahahaha! Wiedziałam! – krzyknęłam.

-Co wiedziałaś? – spytała wkurzona.

-Jesteś zazdrosna o Harrego! hahahaha! – śmiałam się dalej.

-Nie jestem – powiedziała i nadepnęła na gaz – I nie waż się tak mówić.

-Huhuhu! Nasza Natie jest zazdrosna o swojego byłego. – ciągnęłam dalej śmiejąc się.

-Zamknij się! – krzyknęła, a ja jej posłuchałam, bo na serio nie była w humorze.

-No O.K. Przepraszam… - powiedziałam.

-Ja też. Nie powinnam się na tobie wyżywać, ale…

-Jesteś zazdrosna – zgromiła mnie spojrzeniem i znów przyspieszyła – No dobra… - uspokoiłam się.

Jechałyśmy jeszcze chwilę. W końcu dotarłyśmy pod szkołę. Humor od razu mi się popsuł, ale nie chciałam dać po sobie tego poznać.

-Paula… - zaczęła cicho, gdy wysiadałam z wozu.

-Tak?

-Chyba rzeczywiście masz rację… - powiedziała smutno.

-Ja zawsze mam rację! – uśmiechnęłam się triumfalnie, ale gdy odjechała czułam się, jakbym miała zaraz wejść do nawiedzonego domu.

~~~~~~~perspektywa natie~~~~~~~

Lekcje minęły, jak z bicza strzelił. Historia, matematyka, literatura… Nudziło mi się. Chciałam w tamtej chwili móc się tylko przytulić do Harrego i obejrzeć film z całą ekipą. Urwałam się z ostatniej lekcji, czyli biologii. Udałam się do galerii w poszukiwaniu ciuchów. Mój były chłopak zaczyna układać sobie życie z nową dziewczyną, więc ja też nie mam nic do stracenia. Wróciłam do domu i poszłam do siebie. Nikogo nie było, więc puściłam głośno muzykę. Podkręciłam mocniej włosy na lokówce, zrobiłam mocniejszy makijaż i przebrałam się w kupione przed chwilą ciuchy (LOOK). Efekt był taki, jakiego się spodziewałam, czyli oszałamiający. Mamy i Paula zdążyły już wrócić do domu. Moja przyjaciółka powiedziała im o tym, że jestem zazdrosna.

-Oj kochanie… - zacmokała mama – Jeśli go naprawdę lubisz, to mu powiedz i nie idź na tą randkę.

-Mamo! – krzyknęłam na nią – Nie wtrącaj się! Idę do tego kina i przestańcie mi mówić, co mam robić! Czy ja mam 5 lat?!

-Może i nie wyglądasz, ale się zachowujesz… - wtrąciła się Paula.

-Dzięki, że mnie wspierasz, wiesz? Lepiej mi! – warknęłam, wzięłam torebkę i ponownie tego dnia trzasnęłam drzwiami.

Paula stanęła po stronie mamy, a tak właściwie Harrego. Przecież jest moją przyjaciółką, i myślałam, że popiera moje decyzje. A może one obie miały rację…? Kilka sekund potem pod bramą zjawił się samochód, a w nim siedział Avan. Jak na złość po drugiej stronie ulicy pojawił się Harry z Rachel. Krew się we mnie zagotowała. Przywitałam się z Avanem patrząc, czy mój były to zauważył. Zwycięstwo! Oboje akurat patrzyli w te stronę. Chłopak otworzył mi drzwi do samochodu, żebym mogła wsiąść. Zajęłam miejsce pasażera. Pojechaliśmy pod najlepsze kino w mieście. Film miałam wybrać ja. Postawiłam na komedię romantyczną, które uwielbiałam. Kupiliśmy bilety, popcorn, picie, nachosy i poszliśmy na salę. Cała była zarezerwowana dla nas. Usiedliśmy na najlepszych miejscach, które były ozdobione. Na każdym fotelu położone były róże, a nasze siedzenia były obite jakąś inną tkaniną. Ten widok był nieziemski!

-WOW! Tu jest cudownie! – powiedziałam.

-Wszystko dla ciebie… - szepnął i objął mnie.

Lekko się odsunęłam, ale on tego nie zauważył. Byłam pod wielkim wrażeniem. Zajęliśmy miejsca i zaczął się seans. Avan położył rękę na oparciu mojego fotela tak, by mógł mnie przytulić. Przysunęłam się do niego i oglądaliśmy. Jak to na filmach romantycznych zaczęłam ryczeć.

-Dlaczego płaczesz? – zapytał – Czy coś się stało?

-Nie… - roześmiałam się – To taka tradycja. Zawsze płaczę na takich filmach, nie przejmuj się.

-Ale ja nie chcę, żebyś płakała – szepnął i uśmiechnął się.

-Wszystko O.K. ... – przytuliłam go – Dziękuję.

-Za co?

-Za to, co dziś zrobiłeś.

Oglądaliśmy dalszą część. Gdy się skończył wyszliśmy roześmiani.

-Pójdziemy na spacer? – zapytałam.

-Jeśli chcesz… - powiedział z uśmiechem.

Ruszyliśmy w stronę parku. Tego samego, w którym byłam z Harrym na pierwszej randce. Objął mnie jedną ręką w talii i szliśmy tak uliczkami. Doszliśmy do drzewa, gdzie Harry zapytał, czy chciałabym być jego dziewczyną. Łza zakręciła mi się w oku, ale ukryłam to. Przypomniał mi się ON. Ten, dla którego straciłam głowę, i jakiś czas temu kochałam najbardziej na świecie. Nie mogłam wyrzucić go z moich myśli. Cały czas kręciły się właśnie wokół niego.

-Czy możemy już wracać? – spytałam cicho.

-Oczywiście…

Tą samą drogą wróciliśmy do auta. Dojechaliśmy pod mój dom. Rozmawialiśmy o wszystkim, i o niczym. Wysiedliśmy z wozu i stanęliśmy pod bramą.

-Naprawdę świetnie spędziłam z tobą czas – mówiłam cicho, a on przybliżał głowę w moja stronę – Ale… Nadal coś czuje do Harrego – odsunął się lekko – Tak bardzo cię przepraszam! – szepnęłam – Ale dopiero teraz to sobie uświadomiłam.

-Wszystko O.K. – powiedział łagodnie.

-Nie, nie jest O.K.! – krzyknęłam – Nie powinnam robić ci nadziei…

-Natie, naprawdę jest dobrze, ale… Zostaniemy chociaż przyjaciółmi? – zapytał, a ja uśmiechnęłam się.

-Oczywiście! – powiedziałam i przytuliłam go –Jesteś naprawdę ekstra, wiesz?

-Wieeem… - powiedział dumny dla żartów.

Roześmialiśmy się.

-Musze już iść – wskazałam na dom.

-Więc śpij dobrze, przyjaciółko – powiedział z uśmiechem.

-Ty też…

~~~~~~~następny dzień~~~~~~~

Byłam cała podekscytowana, bo miałam zamiar powiedzieć dziś Harremu to, co czuję. Nawet jeśli on teraz układa sobie życie z Rachel, chcę żeby to wiedział. Razem z Pauline poszłam odwieźć mamy na lotnisko. Nie obyło się bez łez. Gdy wróciłam do domu weszłam na twittera, sprawdziłam w Internecie, co się dzieje, a potem przebrałam się (LOOK) i wyszłam. W nocy przyśniła mi się butelka z listem. Korciło mnie, żeby tam iść i przeczytać, co napisał. Wybrałam się do MSC. Dostałam SMSa od Paulii, że jest u chłopaków. Kupiłam 7 koktajli i skierowałam się w stronę ich domu.

-Hej! Co słychać? – zapytałam, gdy otworzyłam drzwi – To dla was – i podałam im napoje.

-Dzięki.

-Gdzie Harry?- zapytałam rozglądając się.

-N… Nie ma go. On… Hm… On poszedł do sk… do sklepu – zaczął kłamać Lou, i w tej chwili otworzyły się drzwi wejściowe.

To co zobaczyłam mnie zszokowało.

________________________

 A więc NIESPODZIANKA! Przed wyjazdem postanowiłam jeszcze wrzucić nowy rozdział ;) Razem z Natie jedziemy nad morze do poniedziałku a ja będę musiała jeszcze coś napisać, więc nie wiem kiedy będzie następny. To też zależy od ilości komentarzy ;D 

A więc, miłego weekendu, a ja lecę się pakować. - Paula xx